Królewna plujka. Interregnum i zbroja z adamantu

[alchemik]

poprzednio Królewna plujka

Prybylibyli heroldy jak zwykle,
kiedy opuścił król muszy, sędziwy
padół gówniany, kopsnął lekko zdziwion.
Przynętą został na drapieżne ryby.

Plujka i Ksenia bardzo się kochały,
ciut bezpotomnie, jakoż płci tej samej
i bezkrólewie ogarnął nasz zamek.
Melodramaty, mezalians bez mała.

Siostry, choć przecie ich płciowość dojrzała.
Ach, jakże piękne miały pokładełka.
Jakżeż szkaradne odwłoki, skrzydełka,
Tak cudnie przy tem w karczmach furfurkały.

Legaty jednak następcę wołały.
I przedłużenie, najzacniej przez samca.
No i najstarszą, choćby popaprańca.
Turniej to mało, płcie nie wystarczały.

Jednak, rycerze pokruszyli kopie.
Adamantowy, zmiótł wszystkich jak naraz.
Pretendent księżnej, bohater bez mała,
hełm zdjęła, Ksenia, - mam was wszystkich w dupie.

A jest obszerna. Przecież my insekty
nie musim zaraz być monogamiczne.
Zaadoptuje mej królewnie ślicznej
tysiące czerwi, minister selekcji

jajeczka zbierze w wyniku lirycznej,
bezpieki seksu, o progeniturę
rząd się postara, dając agenturom
prerogatywy demokracji liczne.

Nieważna grzęda, weto wszelkim ptaszkom.
Bo demokracja najważniejsza, muchy.
Kaczki, podobno rządzą, chodzą słuchy,
w kupie nie wytchną, a więc pluje naprzód!

My błonkoskrzydłe, jesteśmy do przodu...!
Teraz z królewną tęsknie furfurkając.
Na gównie miękkim, obłapiając wzajem,
odezwę piszem ważną dla Narodu.

[Leon Gutner]

Do poczytania z uśmiechem .

Ukłony L.G.

[alchemik]

Królewna plujka może uśmiechać. Ale uśmiech to jedno, a zakamuflowane treści to drugie.
Lubię to drugie przez uśmiech.