tabakowo

[411]

dużo nas lecz minut siedem
tyle trwa życie w pożarze
spóźnione slogany i hasła
a liczy się wciąż ten jeden

ciasno równiutko pełno
co-raz lżejsze szare chwile
co-dwa odliczam kiedy ja
a ich dłonie słowa międlą

i wracają słowa do palców
w pięknym siekanym kolorze
w palonym słońcu popioły
z gołębią kreacją w tańcu

my człowiekiem i zwierzęciem
- ten rak jest tylko mój!
co mózg niebiesko zabarwia
bo zdrowie to tylko pojęcie

powiewa zachodząc złotem
białoruda między szyszkami
niepoliczalnego wciąż solo
flaga głupoty ulotnej

März 2010

[skaranie boskie]

Dość trudny ten wiersz, 411.
Może nie powinien był trafić do "radosnej"?
W końcu to poważny tekst jest.

[411]

Myslisz?
Ale ja to pisalam jako glupotke, cos "przeciw czemus", w zyciu by mi do glowy nie przyszlo, ze to

poważny tekst jest

...



Przerzuc, gdzie uwazasz, moze faktycznie to nie jest najwlasciwszy dzial.

Dziekuje za przystaniecie i slówko.
Milego wszystkiego, J.

[anastazja]

Trudny, droga Józefino może jakiś podszept suflera?