Przepis na gniota ciąg dalszy

[Nilmo]

Biorę własne myśli,(nic z niech nie odsiewam)
niech się biel ze śmieciem na stolnicy brata.
Później kilka jajec, zagniatam w tych plewach
leję dużo wody, charczę, pluję, smarkam.

Dodaję Rembrandta obrazek z gazety,
dwie łyżeczki Kafki sproszkowanej z dzieła,
siedem kilo cukru, cztery garści mięty.
Na pysznego gniota nic więcej nie trzeba.

[Miladora]

zapomniałeś jeszcze dodać farszu łyżkę
z duszy serc nieszczęsnych i anielskich włosów
a wtedy już możesz tym swoim pomysłem
każdemu gniotowi dotrzymywać kroku

i niedopieczony powinien pozostać
żeby zęby łatwiej wpadały w zakalec
jak widać powyżej – recepta jest prosta
talentu do tego nie trzeba mieć wcale



PS. Tego rodzynka (,) możesz usunąć - "Biorę własne myśli(,)(nic z niech nie odsiewam - "nich")".

[Dante]

Jeszcze kozie bobki i koncentrat błotny,
gniot już jest gotowy i...
odruch wymiotny

[Nilmo]

a to jeszcze nie koniec trzeba to udeptać
zamiast w blaszkę w limeryk lub sonet
i już można spokojnie tym nakarmić adepta
co poezji czuł głód na web-stronie

a gdy adept już podje i o przepis poprosi
wtedy lepiej go jednak oszukać
bo poetów jest wielu (powiem nawet że dosyć)
co by chcieli mieć laur garkotłuka

[Miladora]

web-strona - w łeb strona
poezja skończona
zostają odruchy
jak myszy przy miotle
i natrętne muchy
lecz zwykle wy - miotne.

[Nilmo]

Przyznaję Wam obojgu trofeum Gniotospeca/

[Miladora]

No to zdrowie gniotologów.

[Dante]

Gniotospece, gniotologi,
żaden tytuł dla mnie jest to,
lecz mam gęby wyraz błogi,
gdy mi mówią GNIOTMAESTRO

[Miladora]

w takim razie - Gniotmistrzyni
tytuł biorę bez ociągań
taka diva gniotologii
od początku aż do końca

[Dante]

Więc by wyższych nabrać lotów,
stwórzmy Polską Partię Gniotów
(hm, to wcale nie brzmi źle,
nowa siła - PPG)