Powrót Jewgienija (Jewgienij Piurnonsensowicz)

[misza]

Jewgienij wraca do domu
z długiej i ciężkiej podróży.
Gdzie był, nie powie nikomu,
choć jeszcze ze łba się kurzy.

Lola do piersi przygarnie,
a pierś u Loli obfita.
Biedak wygląda tak marnie,
że o nic Żeni nie pyta.

Muza zrobiła mu szalik
długi jak ogon komety
i nauczyła się palić.
Pić już umiała, niestety.

Wejdą powoli na ganek,
gdzie Pegaz iska się z fraszek.
Konisko wiecznie pijane,
rży: zdrowie wasze i nasze!

Lecz zaszła zmiana niewielka:
samogon zniknął, połknięty.
Zniknęło wino w butelkach.
Wszystko, co miało procenty.

Jewgienij wyjął z plecaka
blaszane bańki i wężyk,
powiedział: prawda jest taka,
poezja biedę zwycięży!

Stwórzmy bimbrzany poemat!
Niechaj z wężyka płyn ciurka!
Nic, że gorzałki dziś nie ma,
gdy jest aparat i rurka!

Rżał Pegaz: wódki i owsa!
Wielki Jewgienij, niech żyje!
Jak Feniks z zacieru, powstał,
by świat mógł dać sobie w szyję.

[coobus]

Wielki Jewgienij, niech żyje!
Jak Feniks z zacieru, powstał,
by świat mógł dać sobie w szyję.

Już trochę brakowało mi Jewgienija, i pewnie nie tylko mnie. Pyszne to i soczyste, zapach drożdży mi nie przeszkadza, wręcz przeciwnie. Wiersze o tej gromadce mają swój niepowtarzalny klimat. I są nie do podrobienia.
Czekam na kolejne wiersze cyklu

[misza]

Dzięki, Coobus.
Żenia jeszcze dycha

[Ryszard Sziler]

[misza]

Z serdecznymi pozdrowieniami

[skaranie boskie]

Łoj!
Dawno tu nie zaglądałem i proszę!
Taki cymesik przegapiłem.
Jewgienij jest nie do podrobienia.
To facet z bańkami i wężykiem. I na pewno z jajami.
Jego zdrowie!

I Autora!

[misza]

Dzięki
Chociaż autor ostatnio się oszczędza

[jacek placek]

Ale u Jewgienija wesoło! Aż chce się spróbować tej tajemnej mikstury, co to zaraz z rurek wycieknie. Placek to nawet sobie kilka kieliszków naszykował. Mówi, że je ustawi w kolejkę, bo żal uronić choćby kropli z takiego literackiego zacieru.

[misza]

Swojski wyrób.
Głowa po nim nie boli, a pić się chce nadal