Lutowy trójkącik (Jewgienij Piurnonsensowicz)

[misza]

Znowu chłodny poranek i kawa zbyt słodka,
bo Żenia się zadumał, kiedy sypał cukier.
Chciałby chociaż na krótko, swoją muzę spotkać
i za jednym zamachem dwie pieczenie upiec.

Pokochać się i tworzyć. Tworzyć i się kochać.
A tu co? Pusta flacha. Pegaz na odwyku.
Tylko dusza łka w piersiach. Wokół smętna wiocha
wyprana z romantyzmu, więc ratunku – znikąd.

Niechby przyszła choć Lola, wstawiona jak trzeba,
w kapeluszu z woalką i powiewem wiosny
lawendowym. Szepcząca: znowu jestem. Przebacz.
Napiszemy poemat tylko dla dorosłych.

Takie życie. Wyssane zapasy z bufetu,
wypite naleweczki, a piwniczka pusta.
Jewgienij czochra włosy i wciąż myśli gdzie tu
nie staczając się na dno, godnie zwilżyć usta.

Wywołana marzeniem, zjawiła się Lola
z sakwą pełną wierszydeł. Lecz jest i jarzębiak.
Będzie więc całowanie. No i można polać
do starych musztardówek, by poezję zgłębiać.

Przyfrunęła Erato we mgle wódeczności.
Spragniona, przecierała oczy niewyspane,
bo Parnas jej nie służył, woli tutaj gościć,
z Jewgienijem i Lolą w lutowy poranek.

[skaranie boskie]

Zmęczony trudami odwyku artysta i dwie muzy - trójkąt, jak się patrzy!
Jak zwykle u Jewgienija jest romantycznie, choć z pustych szkieł brutalnie przebija się realizm...
Brawo!

[misza]

Da sie znieść i realizm,
byle szczerze nalali

[coobus]

Jewgienij pomachał, więc zjawiłem się bez namysłu. Tym razem przyjrzałem się bliżej Loli, jej nietuzinkowej elegancji i zaletom ducha. Jarzębiak - dobry gust. Zapachniało, przekąsiłem czytając. I uśmiechnąłem się, jak zawsze, gdzy czytam Twoje wiersze, Misza.

[misza]

Lola jest interesującą niewiastą.
Można rzec - nietuzinkową.
Piurnonsensowicz z byle kim się nie zadaje.
Zacny jarzębiak? Bywa również źródłem inspiracji,
jednak inspiracja to nie degustacja

[jacek placek]

Jak zawsze u Jewgienija wesoło i literacko. Chociaż w tekście stoi, że z musztardówek, nie zaś z literatek się poezja wyzwalała, więc już nie wiem, czy nadal literacko. Zapytam Placka.

[misza]

Legendarne musztardówki.
Bez musztardówek czar pryska