lew i żyrafa

[Podróżniczka]

lew się potknął o żyrafę
myślał że to stoją drzewa
a gdy w górę podniósł głowę
dojrzał że żyrafa ziewa

myśli zaraz na nią wskoczę
i zjem sobie na śniadanie
a żyrafa już go kopie
nogami sprawia mu lanie

zanim paszczę mógł otworzyć
aby zęby wbić w te nogi
już następny kopniak leci
lew pomyślał szybko w nogi

zanim żyrafa pojęła
że walkę swoją wygrała
doigrała się siniaków
bo kamień dalej kopała

[Gorgiasz]

Bardzo, bardzo sympatyczny wiersz.

Wydaje mi się jednak, że przydałaby mu się interpunkcja.

Tutaj rytm się załamuje:

nogami sprawia mu lanie

Napisałbym: i nogami sprawia lanie

I ostatnią strofę warto by było przeredagować. To, że wszędzie zgadza się ilość sylab, jeszcze nie wystarcza, aby tekst „płynął”. A powinien.
Jeśli pozwolisz, to zaproponuję na przykład tak:

lecz żyrafa nie pojęła
że swą walkę już wygrała
doigrała się siniaków
no bo kamień wciąż kopała

[lczerwosz]

Seksizm tu widzę babski. Ale jaki!
Gdyby lew chciał, to jeden gryz i spokój. Zapatrzył się biedak na nogi. Dobre do oglądania.
Ale dobrze się kończy. Wiadomo, blondynka.

[em_]

Fajnie poczytać, ale wiersz niestety nie jest dopracowany.