Jewgienijowe sztuczki (Jewgienij Piurnonsensowicz)

[misza]

Oto jest puchar Czarci Fikołek,
Który podąży za swoim panem
Nawet gdy opój zaśnie pod stołem
W ciężkich oparach twardo jak kamień.

Mamy i napój tłoczony nocą,
W blasku księżyca, gdy srebrna pełnia.
Do takich trunków Żenia ma pociąg,
Bo w nich jest ogień i moc piekielna.

Wszystko magiczne tego wieczora.
A obok Lola jak czarownica,
Mocno pijana, prawie jak wczoraj,
Ochryple krzyczy: króliczek kica!

Może to królik, a może myszka,
Albo miesiąca poświata biała.
Fakt, że jest nastrój, gdy północ bliska,
Więc dla poety klimat, jak znalazł.

Lecz to iluzja, bo kłamią oczy.
Prawda jak zwykle pośrodku leży:
Kubek do ręki sznurkiem przytroczył,
W szopie napędził bimbru z obierzyn.

Mistyfikacja! Granda i ściema!
Choć kto zna Żenię pewnie już przywykł,
Że on z banału zrobi poemat,
Jedynie bimber zawsze prawdziwy.

[skaranie boskie]

Jedynie bimber zawsze prawdziwy.

Ja chyba założę nowy ruch religijny.
Czcicieli bimbru...

A reszta też przednia, co nie dziwi, skoro od dawna wiemy, że

kto zna Żenię pewnie już przywykł,
Że on z banału zrobi poemat,

[misza]

Wyznawców znajdziesz bez trudu

[jacek placek]

Nie wiem co się tu porobiło. Chciałem zacytować o tyc h trunkach i pociągu ale mi się cały wiersz cytuje. Ale to chyba nie ma sensu, bo cały wiersz to i tak każdy widzi. To powiem w prost misza, że mi się ten pociąg do trunków bardzo podoba. Plackowi też, ale on chwilowo skazany na piechotę. Z pociągiem będzie musiał poczekać.

[misza]

Od pociągu do ciągu krótka droga.
Trzeba tylko uważać, żeby się nie wykoleić