Popołudnie Fauna (Jewgienij Piurnonsensowicz)

[misza]

Nie ma śladu po deszczu, bo na górze jasno
buzuje mocny ogień lipcowego pieca.
Jewgienij wziął kawałek lasu dziś na własność
i na łąki dywanie w zieloność odleciał.

Dzielna Lola zasnęła znużona południem,
Erato poziewując szeptała Leśmiana,
Pegaz padł przy strumieniu. Było więc tak cudnie,
jak może wyczarować słoneczna polana.

Znalazła się i flaszka, usiadł z nią przy drzewie,
a gdy popił spragniony, zapachniały kwiaty.
Wszystko się roztańczyło i sam nie był pewien,
czy kopnęła go wódka, czy figlarny Satyr.

Jeszcze trochę pociągnął i wtedy zasłona
ze złocistych promieni lekko się podniosła.
Wyszły nimfy dorodne - pomyśl trochę o nas
zanim wszystko wychlejesz. Nie rób z siebie osła.

Jewgienij oszacował leśne feministki.
Wyglądały niezgorzej. Spojrzał na nie bystrzej
- z wami, moje panienki, podzielę się wszystkim,
albowiem mam w zapasie samogon w kanistrze.

Fauna nigdzie nie było. Na odwyku biedak.
Wątroba wprawdzie boska, ale jedna przecież.
Tak więc, Jewgienijowi trafiła się scheda:
poważne stanowisko w olimpijskim świecie.

I odtąd, niespodzianie zamilkły ruczaje;
nie ma w gajach i w borach panien długowłosych.
Wszystkie poszły do niego. Coś mi się wydaje,
że w kuchni piją bimber, paląc papierosy.

O boski Jewgieniju! O nimfy upadłe!
Cieszcie się okowitą i radujcie chwilą.
Lecz gdy się Żenia znudzi napitkiem i jadłem,
musi do greckich mitów dopisać epilog.

[coobus]

Już mi brakowało trochę Żeni. To coś z kanistra potrafię sobie wyobrazić, ma kolor brudnego mleka. Skąd ja to znam... No i proszę, co to się porobiło - boski Jewgienij i nimfy upadłe. Przeholowały, biedaczki.
Dzięki Ci, Misza, za te porcję humoru

[misza]

Jeżeli dobra zabawa przy kanistrze nektaru,
to tylko w towarzystwie upadłych nimf

[skaranie boskie]

A dobra!
I zabawa i zawartość kanistra.
Pozwolisz, że i ja się na łyczek skuszę?

[misza]

Nawet na więcej niż łyczek