Czasami człowiek musi

[Liliana]

Czasami człowiek musi
(zwierzenia urlopowego podrywacza)


Ja wiersze pisać muszę,
zrzucić, co wlazło w duszę,
harcują w głowie słowa,
co sobie mam żałować.

Że rym mało wykwintny,
że nazbyt proste myśli,
a kto by zważał na to,
takie cudowne lato!

Park, ławka, ptasie trele,
ty obok, mój aniele,
żar uczuć duszę pali,
więc muszę się wyżalić.

Poważnie, na papierze
układam słowa w wiersze.

Weszłaś mi w trzewia, mała,
jak loda smakowałaś,
(nawet ten zez niestraszny),
patrz, wyszedł prawie Asnyk.

Izoldo moja, czczę cię,
tutaj, nad modrym Wieprzem,
i wszędzie tam, gdzie ciało
twe rozkosz mi dawało.

Wychwalam twoje wdzięki
stąd aż po Kurozwęki.

A kiedy urlop minie
wiersze w rulonik zwinę,
by inne też Izoldy
mój geniusz sławić mogły.

Widzicie sami - muszę
zrzucić, co wlazło w duszę,
harcują w gardle słowa,
nie będę wam żałować.

[eka]

Ale świetnie napisałaś!
Ano niech pisze, izold faktycznie dużo. Sama bym chciała

Znakomity rytm, fajny koncept, dużo humoru, bo śmiech w trakcie i po lekturze. Zaiste - twórczość radosna.

[em_]

Fajne to

[Liliana]

[quote="eka
Znakomity rytm, fajny koncept, dużo humoru, bo śmiech w trakcie i po lekturze. [/quote]

Miło mi, że mogłam Cię rozweselić, eka
Pozdrawiam

Fajne to

Dzięki, em_. Pozdrawiam

[skaranie boskie]

Z nowym rokiem wznowimy konkurs na gniota. Jeśli napiszesz coś podobnego, wygrasz w cuglach.
Nie, żeby to gniot był, raczej stylizacja na gniota. Udana. A wiem coś o tym, bo ostatni konkurs wygrałem.

[Liliana]

Nie, żeby to gniot był, raczej stylizacja na gniota. Udana. A wiem coś o tym, bo ostatni konkurs wygrałem.

Ależ, Robercie, właśnie Ty mnie zainspirowałeś swoim "Każdy pisać może" (jest w zeszłorocznej antologii).
Należy Ci się podziękowanie i

pozdrawiam