Jeż i dama

[misza]

Dama zważa niech na jeże,
i się przed jeżami strzeże.
No bo niby mały zwierz,
ale zwierzem jeż jest też.
Niech odmawia więc, pacierze
i do łoża go nie bierze,
bo jeż kłuje bez ostrzeżeń.

Jeśli Pani nie nadąża,
powiem krótko: z jeżem ciąża
to jest trauma, fiasko, dramat,
kiedy dama nie wie sama,
gdzie jest jej kolczasty amant.
Czy popija wina tanie?
Czy zabawia inne panie?
Czy w szuwarach ryby płoszy?
Czy dobiera się do łoszy?
Czy zbrukawszy damy wszystkie,
śpi w agencji towarzyskiej?
Może wolny już od chuci
do jeżowej kornie wrócił?

W sinej dali przyszły tata.
I tu morał się wyplata:
żeby się nie wiązać z jeżem.
Inne zwierzę niech wybierze.

[eka]

Znakomite, Misza!

Poza olbrzymią dawką zaaplikowanego humoru, no wiesz co... polonista może wykorzystać (w starszych klasach lub na filologii) Twój wiersz jako tekst dyktanda.

[misza]

Dyktando?!
No, taki okrutny to ja nie jestem!

[eka]

Pewnie, że nie jesteś, a nadto przestrzegasz:

No bo niby mały zwierz,
ale zwierzem jeż jest też.
Niech odmawia więc, pacierze
i do łoża go nie bierze,
bo jeż kłuje bez ostrzeżeń.

Jeśli Pani nie nadąża,
powiem krótko: z jeżem ciąża
to jest trauma, fiasko, dramat,
kiedy dama nie wie sama,
gdzie jest jej kolczasty amant.

[Gorgiasz]

Czytało się fantastycznie!

[misza]

Ostrzeżenie przed jeżem
wygasa zimą

[eka]

A gdzie śpią?

[misza]

Lepiej zapytaj: z kim?

[eka]

Wszakże wierzę, że nie wszystkie jeże...

[misza]

Z jeża amant niedościgły,
nie na próżno nosi igły