do szuflady

[ELKA]

trafiłam na wyścig
i biegnę zdyszana
wciąż goniąc te słowa
od zmierzchu do rana

nie ważne co w duszy
tak formą przejęta
że siebie już mało
w tym wszystkim pamiętam

tam liczę sylaby
a tu metafora
dopełni że odbiór
znów trafi w autora

popatrzyłam w lustro
puknęłam się w czoło
zatrzymałam w biegu
bo jest niewesoło

gdzie moja szuflada
i sercem pisanie
już wracam do siebie
wszak nic się nie stanie

poezja nie straci
zyskać tylko może
gdy ja swoje pióro
na miejsce odłożę

[EdwardSkwarcan]

Mnie się podoba i zastanawiam się dlaczego taki zapis
Myślałem nad "autora", bo dyftongi zawsze mi sprawiają kłopot

[Podróżniczka]

Mnie się też podoba
Pozdrawiam

[eka]

nie ważne co w duszy
tak formą przejęta
że siebie już mało
w tym wszystkim pamiętam

Oj, Elka
Wychodzisz z założenia, że na swój użytek forma niepotrzebna. Błąd, w ten sposób ślizgamy się po powierzchni, poprzestając na wyeksploatowanej warstwie słów.
A trzeba wnikać w głąb, aby siebie zrozumieć i świat. I te odkrycia pokazywać innym.

Lenistwo, Moja Kochana
Szufladę zamknąć, klucz wyrzucić za okno!
I do pracy!

[eka]

Aaaa... umieściłaś wiersz w Radosnej, czyli puszczasz oko
Dałam się nabrać

[ELKA]

Dziękuję wszystkim za komentarze.

Mam faktycznie problem z formą...to coś napisałam po tym, gdy nie zgadzały mi się sylaby...pomyślałam, że może inni też tak mają...

A problemy wiadomo, lepiej wykpić, wtedy stają się malutkie.

Pozdrawiam Was serdecznie i zapraszam na

[lczerwosz]

Czy nie będzie lepiej:

gdy w lustro spoglądam
to pukałam się w czoło
powstrzymaj mnie w biegu
bo jest niewesoło

To bzdury w kwestii zasadniczej, merytorycznej (proszę, bez obrazy). Samobiczowanie zupełnie niepotrzebne.
Pisz dalej, nie jest tak źle, jak sama myślisz.

[ELKA]

Witaj Leszku.
Nie może tak być jak napisałeś, bo;

gdy w lustro spoglądam
to pukałam się w czoło

może,

gdy w lustro spoglądam
to pukam się w czoło

i dalej jak napisałeś.

Leszku, Ty też jak zauważyłam, biczujesz siebie wrzucaniem wierszy do niszczarki...zanim ujrzą światło dzienne...czyli najbardziej krytyczni jesteśmy chyba
wobec siebie...
A jednak przestać pisać, to tak, jak przestać żyć.

Pozdrawiam i zapraszam na , a może na coś mocniejszego

[lczerwosz]

ale

popatrzyłam w lustro
puknęłam się w czoło
zatrzymałam w biegu
bo jest niewesoło

stale jest źle - zatrzymałam musi mieć się albo inną osobę (kogoś).
Może: zatrzymam się w biegu.Albo jak napisałaś:

i dalej jak napisałeś.

ale tak nie jest.

A jednak przestać pisać, to tak, jak przestać żyć.

a widzisz.

a może na coś mocniejszego

No, chętnie.

[jacek placek]

A czy my z Plackiem też możemy się wprosić na to mocniejsze? Mamy kieleiszki... w szufladzie!