Okrętka

[Miladora]

Będąc szczeniakiem u progu życia
bez mleka matki jak dałbyś radę?
Więc gdybyś umiał, myślałbyś pewnie:
„Bóg zesłał babę”.

A potem, kiecki już uczepiony,
gdy ci na misce podaje papkę,
wrzaskiem obwieszczasz swą radość światu,
że dał ci matkę.

Rośniesz, rozrabiasz, milion zakazów,
upominania ciągłe, byś przestał,
no i zachodzisz w głowę jak głupi,
kto ci ją zesłał.

Nagle je widzisz wszędzie dokoła.
Na każdym kroku istne parady
kokardek, spinek, loczków i wstążek.
Bóg stworzył baby?

Wreszcie coś budzi się w twoim ciele,
ręce cię swędzą, w oczach masz mrowie
serce wyrywa do takiej jednej,
by wziąć ją sobie.

I gdy dopełniasz losu wyzwanie,
na zew natury biegnąc jak ślepy,
pełen wdzięczności myślisz, że niebo
tworzą kobiety.

A potem proza dnia codziennego.
Stwierdzasz, że baby to głupie krowy
i jesteś pewien, że to bynajmniej
nie Bóg je stworzył.

Rozwód, adwokat i alimenty,
lecz w kawalerskim ponownie stanie
znów się radujesz, że mimo wszystko
istnieją panie.

No i tak w kółko po kres żywota.
Ożenek drugi, a czasem trzeci.
Baby się mnożą, a ty wciąż głowisz,
kto je ulepił.

Ale w chorobie, na stare lata,
kiedy złudzenie życia już prysło,
ile byś oddał za dłoń na czole
i za jej bliskość?

Za uśmiech, troskę, uczucie kogoś,
kto nie zważając na nic tym razem,
wciąż trwa przy tobie i wtedy myślisz:
„Bóg zesłał babę”.

[Aldona Latosik]

Wszystko co napisałaś, to święta prawda pozdrawiam

[e_14scie]

i to safoną, na dodatek.
Super, Mila

[Miladora]

Dzięki, Aldonko.
Ładny avatar...

i to safoną

Nie tak do końca, Listeczku, bo to 10-ciozgłoskowiec, ale przez to jest chyba bardziej rytmiczny.
Dzięki

Dobrego dnia, Dziewczyny