nie igrać z fenem

[Lucile]

Witki „Orgazmu pamięciowego” ciąg dalszy


a pohalkowy wiatr dmie w klawiatury
muszelek z niedrenowanych sadzawek obok
przynosząc wieści o losie sióstr
łańcuszkiem przysiadły na kapeluszu
nieszczęsnego syna gazdy z Kościeliska który
nie mógł znieść halnego hulania halką Halki z Chochołowa
więc zwiał aż pod Zawrat
gdzie stroma ścieżka i śliska
a spłoszone rozpierzchłe muszelki
miłośnie przygarnął Czarny Staw
z halnym pod rękę i za pan brat
tak to pewien niezrównoważony fen
zmusił gazdowicza do ciemnych toni przepłynięcia wpław
i miast w nirwany bezpieczny zatopić się zen

do dzisiaj na Giewoncie straszy jego głowa

[witka]

Jakie to piękne i fajne.
Jeżeli nawet odpowiem i pociągne temat to po krasnoarmiejsku, knajacku.
Nie potrafię tak jak Ty.
Do roboty.

[eka]

nie mógł znieść halnego hulania halką Halki z Chochołowa

Dobry kawałek, liryczna rozmowa poetów, czyli jak fen dobieży - skutek przedni.
Pozdrawiam.

[Lucile]

Dziękuję Ewo, ostatnio jakoś wena mi odbieżała, to znaczy dobieżała w kierunku sztalugi i - uparciucha - nie chce się stamtąd ruszyć.
Tylko pędzle jej w głowie

Zawsze miło mi pogwarzyć z Tobą, pozdrawiam

[eka]

dobieżała w kierunku sztalugi i - uparciucha - nie chce się stamtąd ruszyć.

Czekam zatem na krakowskie dwie zakonniczki:) albo coś/kogoś innego.