Ergo bibamus* Glossa na marginesie rycerskiego turnieju alchemika z 4hc

[Lucile]

Kiedy ranne wstają zorze
nawet makijaż nie pomoże.
Czas podaje na półmisku
ślady uciech wyoranych na pysku.

Niejaki bezwład odczuwam,
kiedy obraz butelki pustej
zamiast twarzy odbija się w lustrze.

Ego sum – czy ja wiem?
chlapnę setę, śledzia zjem.

* zawołanie papieża Marcina IV na zakończenie dyskusji

[Jasher]

Świetne

[witka]

Fajne, bardzo.
Nawet chciałem wklepać link do Panien z Cicibora i to czynię

https://www.youtube.com/watch?v=7yPaNQ9KFK4

[Lucile]

Świetne

To miłe, ale nie przesadzajmy, to tylko żart.

Fajne, bardzo.
Nawet chciałem wklepać link do Panien z Cicibora i to czynię

Witka, posłuchałam z przyjemnością, wstyd się przyznać, nie znałam tej piosenki.
Podispirowałes i już chodzi mi po głowie tekst piosenki o... niespełnionych aspiracjach wielce ambitnych panien. Gdzie je umiejscowię jeszcze nie zdecydowałam, a może one wszystkie będą tylko różnymi obliczami ego sum?

Panowie, dziękuję i pozdrawiam
Lu

[Leon Gutner]

Kiedy ranne wstają zorze
nawet makijaż nie pomoże.

Może i nie ale seta pomoże . Czasami .

Z uszanowaniem L.G.

[Lucile]

w Twoje ręce, Leonie

[alchemik]

Ergo.
Bez t ego tylko moczanowa dna w wielkim paluchu,
dobrze chociaż, że został tylko jeden.
Ale i tu rąbie fantomowo.

Bóg. Wielki Wybuch.

DNA.
Przodkowie mnie wmanewrowali w poetycką frustrację.
Darwin zwłaszcza.

Konotacje do Rzymu i Krakowa?
Jedyna uraza jaką chowam,
jest do samego siebie.

Powinienem w ramach wakacji poznawać profile kustoszek
z południowej Polski.

[alchemik]

Lucia, wielka mądralo, to Ty umożliwiłaś mi napisanie mojego pierwszego tekstu prozatorskiego.Zawsze znałaś mój potencjał. Nie mam pojęcia dlaczego. Ja sam go nie znam. Mam tylko ego, ale to jest mylące.
Trójmiasto pozdrawia Kraków.

[Lucile]

Jerzy, o jak miło.
Skoro twierdzisz:

Lucia, wielka mądralo,

to, proszę, bawimy się dalej:

a kiedy ja mądrala wielka
przysiądę na wawelskim wzgórzu
wątpliwość zniknie wszelka
ego sum reszta to muszelka
opalizująca ślicznie przy podnóżu

a kiedy wydrążoną dynię zakładam miast korony
poselstwa z hołdami płyną z północnej strony
moje ego nadyma się i niemożebnie wzrasta
aż zniesmaczony wawelski smok się pochlastał

a kiedy strumieniem spłynie błękitna posoka
świadcząca o królewskich korzeniach pana smoka
zamknę się w podziemiach muzeum za karę
i z sukcesem zagram siną przebrzydłą marę

z uśmiechem i od
L

[alchemik]

Ech ta muszelka
ego sum

ergo

może zgubił ją góral z ronda kapelusza
kiedy na targ wybrał się do krakowskiej biedronki
powiedzmy że na niziny

smoki nie są zainteresowane dyniami
muszelkami owszem
tylko dziewice muszą się obawiać wawelskich
od nadbałtyckich przyjaźń w każdym lecie

leciech ecie pecie ecie pecie

wiją się legendy w obłokach
rycerz ratuje damę

usiadła na mokrym kopcu
wandy czy kraka
bo to listopad

coś się odwzorowało

niewielka ale jakże piękna
to pieczęć