strach

[EdwardSkwarcan]

pisałem wiersze jej o lodach
ona marzyła o patelni
i choć naleśnik pęczniał w spodniach
nie mogłem się z nią nim podzielić

chciała parlować po francusku
musiałem wiecznie gardło gnębić
i ogierowi wkładać musztug
żeby po nocach jak len międlić

umarła miłość wsparta śliną
pierzchły na starcie me nadzieje
język okoniem stawał liżąc
nie miał ochoty na makrelę

[alchemik]

Ojej, jak zwykle wykorzystujesz swój dobry warsztat w sposób nieco niesmaczny.
Rozumiem, że radosna twórczość.
Dbasz o formę, a jednak puenta budzi pewien dyskomfort.
Zwłaszcza, gdy chodzi o zmysł węchu.

Zmysł węchu to filogenetycznie jeden z najstarszych zmysłów.
Budzi skojarzenia, pobudza pamięć, wyciągając pewne sprawy nawet z podświadomości.
Budzi bardzo mocne skojarzenia.
Nieraz, czując pewien zapach, nagle przypominamy sobie pewne epizody.
I odwrotnie. Pewne epizody wywołują w nas pamięć zapachu, tak wyraźną, jakbyśmy naprawdę to czuli.

Osobiście, wolę jednak kojarzyć sobie tzw. miłość francuską z czymś bardzo podniecającym i przyjemnym.

Nie zabieraj mi tego, Edwardzie.

[Leon Gutner]

Fakt - nawet wesoło ale mało smacznie .

Ukłony L.G.