O przerośniętym pogodynku

[stary krab]

Szanowna peleryna pytała kożucha,
czy wierzy w Panakreta dzisiejsze prognozy
i czy wartę ma trzymać – skoro będzie plucha,
czy ustąpić mu miejsca, jeśli przyjdą mrozy.

Kożuch uchylił lekko futro swe znoszone
(z kieszeni mu wypadła butelka z amolem)
– radbym siebie wywrócić już na drugą stronę
i wypłoszyć na słońce cieniolubne mole.

– Bądźże jednak mospani w pogotowiu jeszcze.
Nim wiosnę wybełkoce koleś w mysim futrze,
marzec uszy nam zmrozi, sieknie śniegodeszczem.
O swym ego on myśli, nie o naszym jutrze.

[Miladora]

Zabawna opowiastka, Krabuniu.
Lekkim piórem napisana.

No to zdrowie wiosny