jak poeta wdrapywał się na dół po schodach

[skaranie boskie]

Napieprzyć pieprzem od rana
potem papryką doprawić;
dziwki, gorzałka i fama -
a przecież portal miał bawić...

Ty, Mila nie wiesz co dramat,
co może poetę zżymać;
ty masz na stole kałamarz -
wódki w nim chyba nie trzymasz...

A mnie potrzebna poezja,
by kaca leczyć jej siłą.
Poezja - smaków amnezja,
żeby zapomnieć co było!

[Miladora]

więc chyba zacznę ci śpiewać
do wódki i do kotleta
ulecisz z miejsca jak mewa
chociaż mój głos czysty nietakt

i zamiast gdzieś na wyżyny
pewnie cię w doła sprowadzę
lepiej się jeszcze napijmy
póki są szalki na wadze

a póki los nas kołysze
to znaczy że wciąż żyjemy
wypijmy więc na pohybel
zanim zejdziemy ze sceny

[Gloinnen]

do małpy lekko pijanej
sznur pędzi gorących panien
ciekawe z kim się nad ranem
obudzi boskie skaranie

[Nalka31]

zapomnisz zapomnisz zapomnisz
lecz co będzie potem nad ranem
gdy trzeźwość ci wróci to wspomnisz
że życie masz ciut przechlapane

poezja i tak nie pomoże
moralniak znów wejdzie za skórę
na próżno trwać będziesz w stuporze
a wstyd swój zasłaniał kulturą

nieważne jak święte są wersy
i jakie w nich jest tłumaczenie
kac dalej wciąż męczy niestety
ba możesz nim wypchać kieszenie

[skaranie boskie]

Napijmy się wódki zimnej
dopóki szalki na wadze,
bo w życiu nie oddam innej
swojej trzeźwości w nieładzie.

Jedną mam szklankę, a przecież
czasem zaglądam do obcych,
ale pijany - jak wiecie -
rankiem się kacem otoczy.

Skąd małpa ma wiedzieć dokąd
ranek ją wódką zaprosi?
Skąd wiedzieć, jak wybrać złotą
myśl, która rankiem zagości?

Ja powiem jedno i basta -
choćby mnie cięli na ćwiartki -
na nic i chleb, i omasta!
Mój strumień -choć cichy - jest wartki!

[Gloinnen]

http://www.youtube.com/watch?v=EDIohXVNAdg

[Miladora]

Mój strumień -choć cichy - jest wartki!

No, po takiej ilości wody ognistej, to raczej śmiem wątpić, czy jest cichy.
Cichy Don?

ach Donie mój cichy mój Donie
gdy wartko tak szumisz po krzakach
uważaj jedynie na spodnie
bo może się pić nie opłaca

[Gloinnen]

baw się pijany poeto
zaspokój wieczny niedosyt
flaszki rozbijaj kolejno
usta niech toną w rozkoszy

lecz nie zapomnisz tej strugi
co brzegi zmęczone łączy
najdziksza orgia też musi
jak bal kopciuszka się skończyć

gdy rano czarne demony
będą szalały pod czaszką
pojmiesz że byłeś szalony
za bezcen siebie oddając

aż myśl znienacka zaświta
nim z łba ulotni się wino
że wciąż masz dla kogo pisać
i dokąd wrócić - pomimo

[skaranie boskie]

Dobrze jest wiedzieć, że czeka
po trudach pijackich zmagań
i że zaprosi człowieka
na kilka kolejnych śniadań.

Dobrze się leczyć w pieleszach -
głowę zbolałą ukoić,
zwłaszcza, że pusta już kiesa
nie daje dalej swawolić.

Dlatego cieszę się co dnia
na to, co piszesz dziewczyno.
Wiem, że powróci pogoda
i będę trzeźwy - pomimo...

[Aldona Latosik]

pozdrawiam