Czas Białej Pani

[coobus]

zasnął świat cały pod pierzyną białą
drzewa okute zmrożone i kruche
śniegiem przybrana ugina się gałąź
pod jego puchem

i tacy mali nagle się czujemy
przed majestatem jaśnie pani zimy
w kąt się wciskamy w grozie truchlejemy
głowy chylimy

śnieżynki karnie kroczą za swą panią
biały baldachim zaciągają w górze
nad wszystkim czuwa jeden tylko anioł
na swym dyżurze

bo brać aniela też o feriach marzy
ku słońce leci całą świętą zgrają
daj się im wygrzać dobry gospodarzu
i niech wracają

nie o to chodzi że srogi mróz trzyma
anioł potrzebny w innej sprawie zgoła
bo zimne serca gorsze są niż zima
źle bez anioła

[iskierka]

coobus zawsze byłam pod wrażeniem twoich wierszy
tym razem też się nie zawiodłam

[jaga]

strofy sofickie - moje ulubione
świetnie poprowadziłeś temat

[em_]

- źle bez anioła - oj źle..
Wiersz przyjemny, choć temat taki zimny

[coobus]

Wiersz stary. Ale kolejna zima właśnie się zbliża. Więc...
Dzięki jaga, dzięki em_, za wyciągnięcie wierszydła z lamusa

[jacek placek]

Ale to taka normalna twórczość jest. Liryczna, jako rzecze Placek. Skąd ona w radosnej twórczości proszę towarzystawa?