Poetyckie łono Jewgienija

[misza]

Jewgienij trzeźwiał jeszcze po wczorajszym
włoskim sonecie o miękkich akordach.
Za nocnym oknem gwiezdny obłok tańczył,
a Żenia marzył – dał się chwili porwać.

Kiedy podziwiał poświatę lunarną,
wsłuchany w siebie i pochłaniał ciszę,
coś go znienacka okrutnie użarło,
w miejsce, którego nazwy nie napiszę.

Jasna cholera! Cały urok na nic!
Próżne drapanie, swędzi kępkę czarną!
Zerwał się z łoża, na wpół rozebrany,
szuka winnego nocnego alarmu.

Nagle pisnęło, całkiem ludzkim głosem:
ja twoja menda, bądź dla mnie łaskawy.
Nie rób mi krzywdy, bardzo o to proszę,
wziąłeś mnie wczoraj z upojnej zabawy.

Ha! Huknął Żenia – z czyjej to hodowli,
upiorne bydlę dzieli ze mną łoże.
Cóż, na spotkaniach nie zwykłem się modlić.
Były epiczki i liryczki hoże.

Menda mu rzecze – po pani mam talent,
prawdziwą wenę, a we krwi poezję.
Stworzymy duet. Tylko jedno – ale.
Daj mi kwaterę, a będzie nam nieźle.

Tak już zostało. Weszka wiersze tworzy.
Piuronsnensowicz drapie się gdzieniegdzie,
lecz dzielnie pisze. Bowiem dopust boży,
czasem jest łaską, dzięki małej mendzie.

[skaranie boskie]

Dobre to jest!
Niby takie nic, ot - mała menda siedzi sobie i poezję cicho skrobie.

Ponieważ mam sentyment do mend z dawnych, dobrych czasów...
Rozumiem Jewgienija, zwłaszcza, że jego menda z weną za pan brat żyje.
Proponuję toaścik za mendy, wenę i za dawne, dobre czasy.

[misza]

Za mendy i za dawne, dobre czasy!

[coobus]

O menda, ale cwana... raczej inteligentna. Już teraz wiem, po co mendzie inteligencja. Ładnie to wyłożyłeś, Misza

[misza]

Mendy by wymarły, gdyby nie były inteligentne

[jacek placek]

Ach ten Żenia. Placek powiedział, że on się chyba nigdy nie zmieni. No i dobrze. Po co ma się zmieniać? I na co? Na gorsze? No bo na lepsze to się już chyba nie da.

[misza]

Zawsze jeszcze może wstąpić do klasztoru,
ale jeszcze nie stworzono zakonu o odpowiedniej
dla niego regule

[Melania]

Można się wyedukować na tym wierszu Świetny, z humorem, a puenta

[misza]

Z całym szacunkiem, ale od Jewgienija, lepiej
niczego się nie uczyć
Ogólnie, daje zły przykład, a jego powierzchowność,
maniery i prowadzenie się, budzą nieustający okrzyk grozy,
wydzierający się z piersi licznej armii bigotów,
i bigotek, krajowych oraz innostrannych