NIEKOŃCZĄCA SIĘ OPOWIEŚĆ

[alchemik]

Tymczasem w pozaległym końcu wszechświata, za kosmiczną braną, czyli błoną międzywszechświatową, ja jako ja zacząłem odczuwać dyskomfort.
Ten świat niekończacej się opowieści rwie się jak stare, przeżarte uryną majtki.
Szkoda jeszcze jednej rzeczywistości, która odchodzi pożarta przez chaos.
Zbyt wiele indywidualności napompowanych duchem egocentryzmu.
Jak tu ich pogodzić? Jakie sankcje wprowadzić za rwanie tematu na cząstki niepołączone wątkiem.
Niechby się i zmieniał ten temat ale ewolucyjnie, a nie w energetycznych wybuchach punktu zerowego próżni.
Pogodziłby ich bozon Hicksa, boska cząstka majaca wpływ na grawitację wszechwymiarową.

[Lucile]

zderzasz hadronów
świat jest bezpieczny póki
bozon Higgsa śpi

[pallas]

Fizyk się fizyka pyta:
- Widziałeś ty Higsa?
- Tak, wczoraj był i narzekał.
- Nie nasza wina, że se wymyślił jakiś bozon.
- Wiesz Eistein przewidział wiele rzeczy. O których w jego czasach chyba się nie śniło.
- Tak, ten to miał łeb. Wiesz też mam teorię.
- Naprawdę, jaką? - powiedział z nie dowierzaniem, Krzysiek.
- No mam. Prostą, jak budowa cepa. Powiem tyle. Chodzi o teorię tytana.

[skaranie boskie]

I chyba tym optymistycznym akcentem przyjdzie zakończyć niekończącą się opowieść.

[alchemik]

Fakt, nawet próby interwencji z innego wymiaru, z pomocą teorii strun, zawodzą.

[pallas]

Szkoda, bo świetnie się zaczynało.

[skaranie boskie]

No właśnie nieświetnie, Pallasie.
Zgubiliśmy sens opowieści, gdy każdy z twórców zaczął pisać własną, zapominając, że ma ona być częścią pewnej całości.

[pallas]

Tak tu, masz rację. Coś się kończy, coś zaczyna.
Spójna ta opowieść nie jest, ale przynajmniej się pośmiać idzie.
Niektóre są ciekawe i błyskotliwe.
Myślę, że mogliśmy napisać inną opowieść.

[skaranie boskie]

Pewnie tak, tylko należałoby wprzódy ustalić, jaki mam być jej temat, żebyśmy - jak wyżej - w meandry nie zbaczali.

[nie]

Dzięki za wasz udział w tym, miejscami intrygującym, eksperymencie.