Koniec jest początkiem, Uroburos, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

i faluje z wiatru powiewami. Nie potrafi utapirować lebiega,
choć skończył tyle kursów i wciąż na kursy biega,
lecz wpadł na pewien pomysł, cebulki przeszczepi w skórę
i w ten sposób oszuka łysiejącą naturę

[alchemik]

I w ten sposób oszuka łysiejącą naturę,
że tu cebulę wetknie, tam wetknie ogórka,
posieje trawkę na wiosnę, a wypali w lecie, gdy potrzeba.
Jesienią, bo czas ciurka, znów wyłysieją drzewa.

[pallas]

Jesienią, bo czas ciurka, znów wyłysieją drzewa.
Zimą, bo czas wieczny, znów ścinają drzewa.
Wiosna, bo czas się rodzi, znów kwitną kwieciste drzewa.
Lato, bo czas rajski, znów mężczyzna i kobieta sięgają do drzewa...

[alchemik]

Lato, bo czas rajski, znów mężczyzna i kobieta sięgają do drzewa.
Zżarli jabłka, nagle wstydzą sie nagości i swojego grzechu.
W pośpiechu odziewają się w szmatki i obrączki. Ona mu krawacik wiąże.
Jeden koniec do gałęzi. Małżeństwo więzi. Opadnie z listopadem, do grudnia nie zdąży.

[tabakiera]

Jeden koniec do gałęzi. Małżeństwo więzi. Opadnie z listopadem, do grudnia nie zdąży.
Ale może się spłodzić niewinny zalążek,
który nie wie, że nie chce, ale nie chcąc musi
być orężem na wojnie taty i mamusi.

[pallas]

Być orężem na wojnie taty i mamusi.
Między młotem a kowadłem stoi dziecko.
Nikt się go nie pyta czy chce, czy też nie, po prostu idzie
Na wojnę, lecz po której stronie, barykady stanie?

[alchemik]

Na wojnę, lecz po której stronie barykady stanie,
gdy nienawiść dyktuje wybory, nie własne lecz cudze.
Kiedy miłość nakażą zabijać, choć dopiero w sercu się budzi.
Podcinają skrzydła aniołom, tworząc ludziki małe.

[tabakiera]

Podcinają skrzydła aniołom, tworząc ludziki małe,
bezmyślnie, niczym dzieci bawią się w tworzenie
z żołędzi i zapałek, a potem z zapałkami
siądzie zziębnięta dziewczynka, szukając ciepła w ścianie

[alchemik]

Siądzie zziębnięta dziewczynka szukając ciepła w ścianie.
Ostatnia zapałka zgasła, zdmuchnięta podmuchem zimy.
Nadciąga milion do chłodnej Europy, legion zmarzniętych dziewczynek.
Chlebem podzielisz się, podlogą, czy tylko zapałkami?

[tabakiera]

Chlebem podzielisz się, podłogą, czy tylko zapałkami?
Oj, trudno jest się dzielić, gdy strach mrozi serce,
tyle zrywów, poświęceń już było przed nami,
a jak dam chleb i pokój, czy nie zechce więcej?