Koniec jest początkiem, Uroburos, czyli niekończący się wiersz

[Gruszka]

żeby pieprzyć,
pikanterię dodać do przyprawy,
trzeba mieć to coś, co zmienia
w artyzm gar potrawy.

sprawić aby delektował się nią degustator.
gdy zapiecze chciał wciąż jeszcze
raczyć się dokładką.

[alchemik]

raczyć się dokładką
kiedy miejsca nie ma i dopychać trzeba
gdyś na słodycze łasy
mylić desery i pęto kiełbasy w czeluście
zapuścić nie podwędzanej białej
bez dymu i ognia krzyknąć
kiedy na odwrocie gazy prochowe
walą z odtylcówki mitygując się
że w zapędach czasem się rozpędzasz

[Gruszka]

że w zapędach czasem się rozpędzasz,
to rzecz ludzka, choć nieludzkie skutki.
kiedy cię opęta pęto, razisz z dubeltówki
w środek tortu -
nie dla sportu.
a wisienka taka ponętna.

[EdwardSkwarcan]

]a wisienka taka ponętna.
trzeba klękać
jeśli chętna
i namiętna

[pallas]

i namiętna cicha noc
przytuli księżyca lico
i podąży za horyzont
gdzie nastąpi śmierci zgon

[alchemik]

Gdzie nastąpi śmierci zgon?
Wszak zgon to śmierć.
Nierozdzielne, niepodzielne,
jedyne byty w śmierci nieśmiertelne,
dopóki pośledni okruch,
ostatnie w kosmosie słońce
trwa w boskich objęciach.
A, czy na koniec powróci w niebyt i Pan?

[witka]

A, czy na koniec powróci w niebyt i Pan?
Daleko od biustonoszy.
Piersi na wolnym wybiegu nie dam.
Serc, któreś pod nimi spustoszył.

[alchemik]

Serc, któreś pod nimi spustoszył.
Choć spętane, dłoń da się wcisnąć i sięgnąć
owocu, fakt że jednego naraz, gdy obciska podnosi,
walcząc z grawitacją powszechną siłą, która
w dół opuszcza owe, ale onego unosi.

[EdwardSkwarcan]

w dół opuszcza owe, ale onego unosi.
musi, bowiem łasica ma wilgotną norkę
i wzrokiem rozkazuje, żeby ściągał portki:
skoro świt o poranku, w południe, wieczorem.

[Stella]

skoro świt o poranku, w południe, wieczorem
ach bądź że mi, kochanku, łóżkowym potworem
nadobnam i chętnam na różne sposoby
nie znam ci ja zmęczenia, ani bólu głowy