Koniec jest początkiem, Uroburos, czyli niekończący się wiersz

[alchemik]

nie znam ci ja zmęczenia, ani bólu głowy
ale potwór ze mnie ciasteczkowy
torcik i wisienka kawałek mazurka
w odmianie żeńskoosobowej
i oczywiście cacko z dziurką

[Stella]

i oczywiście cacko z dziurką
koniecznie z różowym lukrem
podane świeżutko
dla zdrowia z miodem, miast z cukrem

[alchemik]

dla zdrowia z miodem miast cukrem
najlepiej sezamowy zlizywany z obietnic
żywiołami burzący granice
błyskawice niech biją w ostrołuki gotyckie
i stele małej śmierci upamiętnienia

[EdwardSkwarcan]

i stele małej śmierci upamiętnienia
spóźniona rozpacz po drogim pogrzebie
na próżno dzisiaj błogą myślą klękać
gdy smutek wspomnień po przegranym niebie

[Gruszka]

gdy smutek wspomnień po przegranym niebie
każe się poddać sile grawitacji
w niebieskich oczach refleksy wygasza
pod nogi rzuca dywan długich cieni

[alchemik]

pod nogi rzuca dywan długich cieni
tym dłuższych im niżej światło i dalej
cienieją cienie stąpam po rozwałkowanych
przez warstwy pamięć uczucia przemienia

[EdwardSkwarcan]

przez warstwy pamięć uczucia przemienia
tworząc w wyobraźni te chciane obrazy
płacze nieszczęśliwa żeby przeszłe ściemniać
mimowolny przymus własnych wyobrażeń

[Gruszka]

mimowolny przymus własnych wyobrażeń
- duszny surrealizm krępujący myśli,
niczym sen nad ranem - śnił się, nic nie wyśnił,
a o brzasku w otwartych oczach obraz maże.

[EdwardSkwarcan]

a o brzasku w otwartych oczach obraz maże.
kiedy serce zachłannie domaga się wizji
przeżywając wciąż jeszcze w pamięci miraże
więc zasypiam na chwilę by coś jeszcze przyśnić

[Gruszka]

więc zasypiam na chwilę by coś jeszcze przyśnić
- może dobre proroctwo, albo chociaż spokój,
który niczym balsamem roztoczy sie wokół.
Zajrzy przez okno słońce. Przytulę rozbłyski