jeszcze jedna zabawa w wiersze

[alchemik]

Witam!

Dostałem od Glo zaległe wersy.


Poczekajcie teraz do jutra.

Jutro przedstawię Wam nasz wspólny wiersz.

Może nie w jednej wersji, ale kilku?
Kusi mnie bowiem, żeby twórczo pozamieniać kolejność.

[skaranie boskie]

Możesz pozmieniać, ale mimo wszystko chcemy zobaczyć wersję oryginalną.

[alchemik]

Jasne, przecież napisałem, że wstawię różne.

Oryginalną na początek.

-- 16 wrz 2015, 18:20 --

A oto nasz wspólny wiersz.
Pierwsza wersja jest z dwuwersem, skarania, wrzuconym i dopasowanym na początku do moich wersów.

Pozwoliłem sobie użyć mojego pierwszego wersu jako tytułu.


nie dają mi spać słowiki

trelem ciszę mącą nocną
co czerwienią się odmienia
tak jak cztery pory roku

jest cudownie gdy śpisz przy kimś
bo kochając szczerze mocno
idą w kącik banknociki

księżyc błysnął więc ochoczo
łypie chytrze na podwiki

sen nie przyjdzie ciemną nocą
pod halkami tysiąc pragnień

chłopy zaraz leją wodom

zaczęły baby gadanie
co to niby za zwyczaje

to KOBIETY drogi panie
więc szanujmy się nawzajem
bo inaczej to skaranie
wszak żyjemy w jednym kraju

więc niech po nas coś zostanie
oprócz śmierci spustoszenia

krwawy ślad na zżętym łanie


W wersji drugiej umieściłem wszystkie kolejne trójwersy w porządku zgłaszających się użytkowników.
A więc wiersz skarania na końcu.


nie dają mi spać słowiki

trelem ciszę mącą nocną
jest cudownie gdy śpisz przy kimś
bo kochając szczerze mocno

idą w kącik banknociki

księżyc błysnął więc ochoczo
łypie chytrze na podwiki

sen nie przyjdzie ciemną nocą
pod halkami tysiąc pragnień

chłopy zaraz leją wodom

zaczęły baby gadanie
co to niby za zwyczaje

to KOBIETY drogi panie
więc szanujmy się nawzajem
bo inaczej to skaranie

wszak żyjemy w jednym kraju

więc niech po nas coś zostanie
oprócz śmierci spustoszenia
co czerwienią się odmienia
tak jak cztery pory roku

krwawy ślad na zżętym łanie


Na koniec, jeszcze pierwsza wersja z interpunkcją.


Nie dają mi spać słowiki

Trelem ciszę mącą nocną,
co czerwienią się odmienia,
tak jak cztery pory roku.

Jest cudownie, gdy śpisz przy kimś,
bo kochając szczerze, mocno,
idą w kącik banknociki.

Księżyc błysnął więc ochoczo,
łypie chytrze na podwiki.

Sen nie przyjdzie ciemną nocą -
pod halkami tysiąc pragnień.

Chłopy zaraz leją wodom.

Zaczęły baby gadanie
- co to niby za zwyczaje?

To KOBIETY drogi panie,
więc szanujmy się nawzajem,
bo inaczej to skaranie.
Wszak żyjemy w jednym kraju.

Więc niech po nas coś zostanie
oprócz śmierci, spustoszenia.

Krwawy ślad na zżętym łanie.


I co wy na to, drodzy współautorzy?

[tabakiera]

Ale bieganie po motywach!
Radosna twórczość, jak się patrzy!
Da się ogarnąć jako całość.

[pallas]

Chłopy zaraz leją wodom. Dlaczego to jest pogrubione.

A wierszyk nawet urokliwy. Czyta się bez zgrzytów.

[alchemik]

Pallas, tytanie, jako inicjator tego epizodu zabawy, pozwoliłem sobie na pewne machinacje graficzne w tym wierszu.

Twoja kwestia doskonale rozdzielała mi tekst, więc potraktowałem ten wers jak wstęp do drugiej części dyptyku.

Czy zadowala Cię takie wyjaśnienie?

[pallas]

Oj tak. Przekonuję.

[alchemik]

Ja mam jeszcze jeden pomysł, ktory wynika z dotychcasowych doswiadczeń.

Możemy wspólnie ułożyć naprawdę świetny wiersz.

Wiem jak to zrobić.

[pallas]

Mów. Ciekaw jestem coś wymyślił w swej pracowni alchemiku.

[tabakiera]

Wspólnie lać wodę?
Żarcik taki.