Ósme półpiętro. Parodie utworów Piętraszków. Awaria windy.

[alchemik]

Moi drodzy, kochani i niekochani (choć takich raczej nie ma) użytkownicy klatki schodowej na ósmym piętrze. Odstawcie na razie piwko na stopnie. Mam dla Was nową zabawę.
Zapewniam Was, że sprawdzona i daje wiele radości, uśmiechu oraz pozwala tulić wenę twórczą.
A przecież muzy to ładne kobitki, prawie jak Elfie ze Sródziemia.
Kobitkom polecam ich szefa Apolla. Skaranie boskie z nim.

Zabawa jest przednia i sprawdzona. To parodie wierszy i innych gatunkowo utworów z Ósmego piętra.
Nie od rzeczy i gwoli sprawiedliwości, będzie dodać, że pomysł zabawy nie jest wcale mój.
Taką zabawę założył Fałszerz Komunikatów na portalu Wrzeszcze.

Zanim jednak rzucicie się hurmem do szybu windy, poproszę Was o pewną delikatność.
Zasady są proste. Staramy się nie urazić uczuć autora. Nie świntuszymy zbytnio, chyba że autor świntuszy. Nie znęcamy się, nie kopiemy leżących. Czyli preferujmy dobrą poezję do sparodiowania. Oczywiście wybór pozostawiam wam.

Przede wszystkim, jednak, w każdym przypadku, kiedy nie wiemy, jak autor zareaguje na parodię, zwłaszcza gdy utwór wygląda na bardzo osobisty, zalecam pytanie o zgodę autorów. Można to zrobić pod utworem, albo lepiej w prywatnych wiadomościach.

Możemy sparodiować jeden utwór lub syntetycznie kilka, co Wam przedstawię na przykładzie parodii twórczości Mchuszmera.
On jest zadowolony, więc i ja jestem. I oby tak pozostało w przypadku Waszych parodii.

Oto przykład. Leciwy, choć jary. Nad nowościami już przemyśliwam.

Suchary - dla Mchuszmera Simona Alexandra w podzięce

Po Saharze pędzą koty, zaplątują wstęgę.
Obeliskiem fallus sterczy, śmierdzi na potęgę.
Wśród grobowców tajemnicze wrota Anu(s)bisa
zieją wiatrem, pędzą koty, tylko jeden kic(i)a.
Serenady diun płonących mirażem pulsują,
nocą na bezkresnych polach szkłem się rozsypują.
Więc uniosłaś fallus w dłonie, w łany zbóż poniosłaś.
Sztywny, złoty, z flam miliona, ty jedna mu sprostasz.
Stuk, stuk, stuk, wilgotny pączku, srebrem lśnisz jak ranna łąka.
Mogę wniknąć, filiżanko? Jak główka w szapoklak.

[alchemik]

Zachwyty mile widziane.

Precz z krytyką!

Akceptujemy karty członkowskie TWA.

[Gorgiasz]

To parodie wierszy z Ósmego piętra.

Mam bardzo poważne wątpliwości, czy to dobry pomysł.

[Lucile]

Akceptujemy karty członkowskie TWA.

a co, jeśli - pomimo usilnych starań - nie należy się do TWA?

[alchemik]

Gorgiaszu, pomysł jest sprawdzony. I bardzo dobrze prosperował.

Lucia, poradzisz sobie, przecież potrafisz rzucać uroki.

[Lucile]

Lucia, poradzisz sobie, przecież potrafisz rzucać uroki.

no tak, wiedźmy mają swoje sposoby

[Gruszka]

Przydałby się link do utworu parodiowanego.
Pomysł wg mnie fajny.

[alchemik]

Już wstawiam link i utwór.
Pierszeństwo przyznałem naszej kochanej, elfiej administratorce,
Gloinnen.

[alchemik]

Fungarium - Gloinnen Rosarium
http://www.osme-pietro.pl/wiersze-biale ... 23570.html

Fungarium

Dziś będzie o grzybkach. Na spożycie i okoliczności
łagodzące zimę. Zakwitając na chwilę, mogą długo
snuć piękne wizje pod bezmózgą kopułą, odgrodzą
psylocybicznie od tych, co na ścianach wilgotnych,
kartach spleśniałych panieńskich sztambuchów.

W wianuszkach suszonych pod wiedźmią powałą obiecują
wietrznicom ochronę przed rozwiązaniem.

Przyjemne dla nosa, dla żołądka nie zawsze bezpieczne,
zwłaszcza, jeśli frywolnie epatują kropeczkami na czerwonym
kolorze, Boże, toteż, dziś o grzybach: koźlaczkach, zajączkach,
kurkach, gąskach, muchomorkach, przydróżkach.
A jeszcze smardze. No i trufle.
I liszaje mają w sobie coś z grzyba. Stop.

Te ostatnie, z cmentarnych płyt trupom na policzki. Fuj.
Zatem wróćmy do wiosny, nim się taki przyczepi do stóp
niemytych od roku, albo w intymność w kroku żwawym, wróćmy
melancholijnie, katalepsyjnie , nekrofilicznie, gdy drażnią w klejnoty
Erosa i symbole Psyche.

Lepiej zbyt wnikliwie nie wnikać pod wilgotną
bieliznę Gai, w grzybnię.

Nektarem nie słodzą, często mają goryczkę, nie bombardują
fotonami. Choć sromotniki smrodliwymi fallusami
zaglądają pod spódniczki, strzępkami nie sięgając płatków.

Pożądając poświaty, bukolicznie i ślicznie w bez-zmysłach.
Uodporniają na wszystkie ciała z Szeolu.

Kochajcie grzybów, poetki. Kochajcie do jasnej
czubajki.

[EdwardSkwarcan]

Wymyśla tutaj bezeceństwa a myśli dwie doby nad zagadką w dziale zabaw.
Można się uśmiechnąć
Gdzie temat w zgadywance Pati?
A może chcesz ją zamknąć?
Ja podałem za pięć minut.