Aquaria II

[Gloinnen]

Z uchem przywartym do ziemi przywołuję
tsunami, niech błotnista piana zaleje
rozpalone kamienie, moją głowę pomiędzy.

Wystarczy jeden cios by roztrzaskać
falochrony. Z zaciśniętych pięści wyciekną złe sny;
pozbieram skalne okruchy, połknę zgniłą zieleń.

Wszystko nadal możliwe, zanim ostygnie woda
w płucach rozmnożą się sztormy.
Zatoki wypełnia szkło jak wieczór
płynne jeszcze
nie pozwalasz się zbliżyć
do jutra
poczekam.


____________________
Glo.