Vulnerant omnes, ultima necat.

[Gloinnen]

To tak, jakby w podziemiu
bez zapałek się zamknąć,
każdym słowem po ciemku
szukając klamki.
(J. Brodski)

Czas stał się niepodzielny, nie ma dni ani nocy, tylko
tykanie zapalników w ciemności pozwala krwi
płynąć. Powoli przywykam; piekło bywa
milczeniem; nie do przełknięcia.
Pamięć zrywam ze skórą.
Klamka zapadła,

za szybko biegłam.
Korytarze zacieśniają sploty,
ściany rozgrzane do białości. Coraz
mniej miejsca, wilgotny gruz wypełnia oczy.
Moje własne słowa ślizgają się jedynie po ciszy.





Lżejsza o wszystkie oddechy przestałam już szukać wyjścia.


____________________
Glo.