deus ridens

[Gloinnen]

deus ridens*




mury karceru stały się
drugim przyzwyczajeniem
niewygodnych ludzi trzeba się
pozbyć ale nie wypada zsyłać nocą
anioła śmierci to nie ten czas i miejsce
wystarczy kryjówka ulepiona z lepkiej czerni

pod sufitem okienko zabite deskami
samodzielnie zadrutowane usta

przykład idzie z góry szyderstwo spływa goryczą
po dłoniach złożonych do miserere nie
będzie innego życia próba rozciąga
się w niepoliczalnych snach
i godzinach

skóra przyrasta
do ścian




wybawienie




nie podasz
liny zdrętwiałym rękom
zjawiasz się bez chleba naszego
powszedniego nawet wody odmówiono
pod nogi ciśnięte pudełko zapałek jedyny dowód łaski




ogrzej skostniałe palce
przyzwyczajaj wzrok do płomienia





*Bóg prześmiewca


____________________
Glo.