Jedenaście opowieści o tęsknocie

[Gloinnen]

1.
Z hebanowej szkatułki wysypuję na dłoń dni
do połknięcia. Żadnych pytań.

2.
Nie wiem jak tego dokonałeś.
Rozłupana muszla, pustelnia w bieli i fiolecie,
wchłonęła mile morskie; pozwala się toczyć
po zmarszczonym dnie, jak kobieta.
Uszy pełne piasku.

Z pamięci ścieka kolejna godzina.

3.
Po hiperłączach
ślizgają się cyklony.
Przestałam odliczać.

4.
Nie tu i nie teraz. Laguna kołysze biodrami,
kości przebijają membranę nasączoną fosforem.
Rozpuszczam wołania w butelkowej zieleni.

Pokonana.

5.
Przesuwam kilometry
po drewnianych trajektoriach. Podpalam liczydła.
Ale to przecież niczego nie zmieni.

6.
Kamyk po kamyku
mierzeja coraz zachłanniej próbuje zatrzymać w zatoce
przypływ. Przedwczoraj, pojutrze, nie wiadomo kiedy

zatrzeszczą granice.

7.
Cierpliwość
przegryza orbity. Pod wodą.

8.
Na litoralu rozpinam obwody elektryczne,
płytkie wody przebijam żarówkami.

Musisz to zobaczyć.

9.
Zwietrzały kanion
kołysze mnie gorącym językiem. Pękają
wyschnięte światłowody. W podbrzuszu łaskocze plankton, jedyne wspomnienie oceanu.

10.
Nie słyszę, nie widzę.
Ze szklanki do szklanki przelewam
prądy morskie.

Wytrzymam.

11.
Nagi krab pustelnik dogorywa na białej skale,
oślepiony słońcem. Zamiast zbyt ciasnej muszli,
daj mu otwarte usta.



lipiec 2011 r.
____________________
Glo.