przebłysk

[Gloinnen]

niech się świat dziś śmieje ze mnie
gdy w pijanym zwidzie
przez otchłanie pędzę srebrne
by powalczyć z życiem

wciąż wirują przed oczami
złudzeń mętne roje
diabeł wódką myśli mami
splata w półśnie oddech

szukam nie wiem czego w gwiazdach
jak wróżbita głupi
zamiast w końcu na kolanach
z dróg przeklętych wrócić

kto powstrzyma przed znikaniem
w ciemni i bezkresie
wyrwie z szaleństw i zatraceń
tylko ty – nikt więcej

twoim dłoniom dziś powierzam
rozogniony zamęt
może nim się zemści wszechświat
jeszcze coś ocalę

na wygasłych nekropoliach
dogorywa zima
proszę póki jeszcze kochasz
wybacz i zatrzymaj



____________________
Glo.