Zapadnia

[Gloinnen]

Rozchodzi się po kątach. Wypełnia jaśminowym dymem
bezmleczne piersi. Który to już raz, jakby obietnica
oddana za wczoraj. Próbuję bez końca. Nie wiadomo co.

Otwieram stare szafy, by przewietrzyć swetry;
wełna rwie się w palcach, rozwłóczone
sploty przeplotły miękkość,
nogi ciemnieją
od dołu. Rozdarcie.

Jeszcze bardziej bez sensu; złamane wahadło,
czerwone nitki na dębowym parkiecie, prosto
z ust do okna; wydłuża się przebłysk,
nie do zobaczenia.

Zapłon. Nakręcany samochodzik
odjechał w tunel pod sukienką.

Spękana w szwach.

Teraz albo nigdy. Ustawienia domyślne.
Nierdzewny nożyk do owoców
odcina kolejne płaty skóry. Retusz. Skrzepy
zatykają dziury w ścianach. Ciepło.

Podchodzi podprogowo, trzeszczy wśród okiennic;
świeżo malowane. Zamknięto. Na tyle.


____________________
Glo.