Ballada na wskroś romantyczna

[Gloinnen]

On i ona. Siwa baśń.
Temat znany już od lat;
samozapłon.

Czyjaś dłoń na mrozie drży.
Ciepłą strugą wpełza w krzyk
słone światło.

On jej ciągle mówi nie,
ona znowu traci w grze
rozmarzenia.

On odtrąca setny raz,
ona płacze – i tak trwa
noc bezsenna.

On ucieka. Gniew się szkli,
płoną zatrzaśnięte drzwi,
I co dalej?

Głupia jesteś – ona wie;
spija z okien ludzki śmiech -
wieczną karę.

Czy nastanie kiedyś czas,
by się uczył dumny pan
kochać jeszcze?

Wróci. Znajdzie stary dom,
gdzie w czerwieni tuli ją
srogi bezkres.


____________________
Glo.