Puch marny

[Gloinnen]

Nie mam już marzeń; sczezły gdzieś w mroku.
Wicher potargał gruszom sukienki
i opustoszał majowy ogród.
Nie mam już marzeń...

Dzieło, co z mojej powstało ręki,
los nagle zmienił w garstkę popiołu;
niszczeją piękne ongiś alejki.
Nie mam już marzeń...

Tworzyć czy milczeć? Trwać czy przeminąć?
Zwątpienie rodzi nowe pytania.
Deszcz zasnuł wizje siwą kurtyną
Nie mam już marzeń...

Otchłań w zachłanną gardziel wessała
słowa co niosły pokorną miłość.
Łzami spłynęła zamknięta brama.
Nie mam już marzeń...


____________________
Glo.