in extenso

[Gloinnen]

Za secesyjną bramą, na złączeniu rąk i ziemi
otwarte tętnice; gęsta czerwień obmywa
pagórki,
równiny do przejścia. Bosymi stopami
na rozżarzonym kamieniu rodzę pamięć.
Sama nigdy więcej, kilka minut przed zapaleniem
nieba; ostatni sad do przejścia.
Smak skóry wdeptany w ścieżkę, bielone pnie drzew,
ciemność pozdrawiam
ciszą niewydartą
z krtani.


____________________
Glo.