Z cyklu: Trzy siostry. Irena.

[Gloinnen]

Pod koniec życia cieszyła się
gdy na dnie pudełka z guzikami
znalazła zapomnianą stówę.

Pożyczała wnukowi na wieczne nieoddanie,
albo oddawała sąsiadom. Każdy był poczciwy.

Najbardziej smakowały jej papierówki
zbierane pod osiedlową jabłonką
i resztki żółtego sera.

Dwóm mężom powiedziała - won!
woląc gnojny zapach podwórza i siennik u Gabrysiowej
każdego lata.

Śladem pędzla na tuzinach akwarel
odwiedzała ukochane miejsca; przełom
Dunajca, Sokolicę, góralskie kapliczki
spływające żywicą i słońcem.

Pamiętała. Powódź w trzydziestym czwartym
zabrała nam dom i ziemię na cyplu. Uciekali
górską ścieżką do schroniska.
Dziś pozostała tylko wyspa zarośnięta olchami
i patronat PPN*.

Jeszcze na kilka dni przed śmiercią
odkurzała portrety przodków i karmiła
zmarznięte koty na parterowym balkonie.

Znajomi zasmuceni, teraz zabrakło czwartej
do brydża.



*PPN - Pieniński Park Narodowy
____________________
Glo.