No entry, no exit

[Gloinnen]

Znowu głowę zawracasz losowi.
Zamiast czekać,
aż tajfun przeminie.
A nad miastem blaszany dzień wschodzi.

Zimny chów.
Bo tak trzeba.
I tyle.

Jedna wódka. I druga.
Za jutro,
zagubione gdzieś
między wersami.
Łatwiej przełknąć zapomnij czy trudno,
gdy w kieliszku telepią się
gwiazdy.

Świat jak wielka garkuchnia.
Co dają?
Czy to ważne?
Za darmo, więc bierzesz.

Jeszcze raz sen zapijasz porażką;
wszystko traci znaczenia i głębię.

Strychy, sienie, piwnice; gdziekolwiek.
W pstrym pochodzie
- żałosny odmieniec.
Za podszeptem instynktu
rozpoczniesz.
Z łbem zwieszonym
to samo krążenie.

Krok po kroku.
Przez dziury chodnika.
Błąd za błędem.
Bez żadnych tłumaczeń.
Zamiast twarzy - tandetna fałszywka.
Wciąż na odstrzał.

I tak będzie
zawsze.



____________________
Glo.