fecit quod potui

[Gloinnen]

nim świat odrzuci na zawsze
i drzwi przed nosem zatrzaśnie
nim chłód powieje od lukarn
jeszcze zastukam

w szyby srebrzone księżycem
w bramy wśród pnączy ukryte
do wrót milcząco drewnianych
- syn marnotrawny

wdzięczny żeś zechciał poczekać
dostrzegłeś w łotrze - człowieka
rozumiesz - oto największe
nędzarza szczęście

miłość - zepsuty mechanizm
naprawię po raz ostatni
słońce ogrzeje pustkowia

pozwól spróbować



____________________
Glo.