Głosu nie mając

[Gloinnen]

Ryby w ciemnych akwariach, w cyfrowych zaułkach.
Zawieszeni.
Bez głosu.

Nie wróci przejrzystość.

Noc wycieka ze skrzeli, rozpada się łuska.
Pamięć wzdęta od soli.
Widmowe łowisko.

Złością szkło już obrosło. Butwieją portale.
Nieme chwile z przedwczoraj.
Brak ujścia.
Depresja.

Mętna woda gościnna
dla skarg i zażaleń,
śliskim ciepłem podbrzusza nie-ludzkie
wypełnia.

Przemiń!
Sama do siebie kieruję rozkazy.
Musi w mule przydennym pogrążyć się oddech,
by przyznano post factum
łagodność
jak wiatyk.
Czas rozgrzeszeń
upłynął.

Nie będzie już boleć.

Wciąż od nowa rozważam te same
rozejścia.
Choć gniew słuszny
na zawsze
wykreślił mnie z ciepła.



25.08.2012.
____________________
Glo.