za(baj)durzenie

[Gloinnen]

coś się święci na pościeli
snem zroszonej
dłonie uda włosy piersi
opium w głowie

precz pończoszki szelest halek
gaśnie światło
palce grają na atłasie
pizzicato

śmiech chce uciec przed północą
między fałdy
nim trociczki w ciemność wsączą
zapach ambry

czy to dotyk czy przeczucie
in extremis
krzyk rozerwał biel poduszek
raj na ziemi

aż mrok zatruł zmysły z wolna
bezszelestnie
przydymione szkiełka w oczach
jak dwa cienie

to już wszystko pusty pokój
pamięć pełna
a na jutro znowu opium
w gorzkich wersach



____________________
Glo.