Pustoszenie

[Gloinnen]

Pustoszenie



*
Wiele we mnie szczelin. Powoli przesuwa się
czas; podchodzi krwią. Nie pomogła
chemia ani skalpel. Pozostało tylko obsesyjne
łączenie kamieni w słowa.



*
Układ planet i rzeczy niekorzystny.
W piachu ścieżki zadrżała skórka martwego
węża. Na niebie wysychają plejady.

Link do
niecodzienności.

Wyobraźnia podsuwa
jesienne zrównania przemilczeń z nocą.



*
Dłoń zawsze otwarta. Poza nawiasem.
Jedynie wschodni wiatr ryje w niej
powrotne szlaki.

Czekanie skurczyło się
do ciągu liczbowego. Krótko, treściwie
i nigdy więcej
zamiast nie do wiary.



____________________
Glo.