oczyska

[Gloinnen]

A gdy już przyjdzie ten moment,
światło żyrandoli
nie rozwieje czerni. Otwórzcie okno,
za firanką coraz gęstszą - wloty i wyloty. Giną, zwężone,
w kącikach ust. Rozluźnione ręce powlekają się woskiem.

Jeszcze łyk powietrza. Lecz
ono po drugiej stronie
niepotrzebne. Ani poblask
wyciekający z worków spojówkowych. Obieg materii
nie przewiduje.

Niech to się wreszcie skończy. W wiatrołapie
wirują płatki śniegu, topolowe puchy.
Wszystko takie proste, chcę odlepić oddech od
szyb. Sople spadają z wezgłowia aż na dno przepaści.
Mirabelki przekwitają przed domem. Ciemność zapachniała kwietniem.

Otwórzcie okno,
błagam, i niech nikt nie płacze. Nieobecność
wiele razy się jeszcze powtórzy. Choćby tylko
na gałęzi drzewa.



____________________
Glo.