poza nawiasem

[Gloinnen]

znowu wyciągam dłonie przez śnieżyce
w zorze polarne pragnę przelać ciszę

czego szukałaś w przemarzniętych słowach
co chciałaś wygrać i czego spróbować

uchwycić promień który zgasł zbyt wcześnie
rozjątrzyć ciemność zaprzeszłym uśmiechem

nie mów że wolisz - ścięta głupią wiarą
by cię złamano jak bezbronną gałąź

zrzuć z siebie ciepło i serdeczną aurę
pozostań cieniem wtopionym w firmament

nad sennym miastem drżą lampiony szczęścia
już nigdy więcej nie będę

przyrzekam



____________________
Glo.