Elvendom

[Gloinnen]

Przecież je mamy. Tatuaże w najbardziej
niedostępnych miejscach, pod zrudziałym
poszyciem. Zedrzeć można tylko
ze skórą. To, co nie do wiary i to, co
ponad wątpliwość.

Każdy pamięta własną, szacuje w dłoniach
ciężar i siłę strzał. Od frontu
do schronienia, droga przecieka przez poszarpane
liście, dziurawe płótna. Czas ogołocił las ze świateł.

Wycinamy w drewnie i we śnie. Razem z ciałem.
Miłość do ludzi umiera tysiąckrotnie
na udeptanej ziemi.

Popiół wypełnia gardło;
nie da się ocalić od śmieszności,
choć tak pięknie mama czytała
przed zaśnięciem.



____________________
Glo.