niewysłuchane w przyszłości dojrzewa

[Gloinnen]

***
Usilnie pragniesz zrozumieć, dlaczego
stopy ugrzęzły na płaskowyżu.
Nie możesz
w ostatecznym zwątpieniu podążyć za demonami
do Gehinnôm, ani dotknąć widnokręgu
tuż przed wschodem. Pozostały modlitwy, rzeki okresowe,
które od lat przetaczają słowa po dnie; rdzawy pył osiada na ustach.

***
Wydaje ci się, że jesteś sam. Nadzieja rozsypała się
bielą
w sen o słonych jeziorach.

***
Nigdy nie prosiłeś o hartowanie ducha
rozżarzonym czasem.
Pozwoliłeś, by hamsin przewrócił cię w godzinie próby.
Choć przez chwilę
chciałeś odpocząć, połykając ciemność i kamienie.

***
Cud się nie zdarzył, złote góry nie drgnęły z posad;
bez łaski.
A byłeś absolutnie pewien, że on się należy
właśnie tobie
za nadgarstki i kolana
zdarte o skaliste bezdroża.

Erozja skruszyła światło, ziemia odpowiedziała
bezruchem.

***
Modicae fidei, quare dubitasti?

Pochyl się najniżej, jak potrafisz, pozwól
przyszłości zabliźnić się między gwiazdami.
Pustynia milczy, lecz jeśli jej zaufasz, wyrzekłszy się
własnych dróg,
rozewrze zaciśnięte szczęki i zaprowadzi w końcu
do oazy.

____________________
Glo.