Amor caecus (II)

[Gloinnen]

Złączyły nas przypadkiem cienie, których nie ma
i moja cisza w twojej pokornie umiera
ze strachu przed słowami. Nie wolno przekroczyć

pierwszego kręgu piekieł.
- Zawróćmy z tej drogi.

Od dzisiaj noc przynosi
cierpkie przemilczenia.

Znam dobrze chłód warowni. Odwieczne mieszkanie.
Nie próbuj zbliżeń szukać, gdy furtę zatrzasnę,
pochodnie zgaszę w fosie, zakratuję okna.

To będzie przed zaśnięciem
najtrafniejsza coda.

- Uciekaj, zanim powiem...
- Co...?
- ... wiesz przecież, skarbie.



____________________
Glo.