Ballada z lichem

[Gloinnen]

Kawa wystygła. Dzień felerny
porósł srebrzystą pleśnią niebo.
Wszystko na opak. Brakło werwy.
Pora na reset, lecz nic z tego.

Nadto od wczoraj po sypialni
uparte licho wciąż grasuje.
W berka zabawia się z molami,
tańczy na półkach, wznieca kurze.

Przeszłość wciąż szczerzy zęby z kąta,
pod dywan wracać, jędza, nie chce.
Za oknem - zima trawnik kąsa
ostatnim mrozem, w śnieżnym piekle.

Na stronie znowu błąd za błędem,
chochlik namieszał mi w biografii,
bilans ujemny zawsze będzie
i nie napisze nikt erraty.

W sielankę nie da się na powrót
posklejać rozsypanych szkiełek.
Jedyna szansa - bez rozgłosu
zdjąć kostium. Zmienić czasoprzestrzeń.

Może więc dzisiaj po angielsku
wymknę się cichcem z tu i teraz;
zostawię resztkę spleenu w wierszu,
a ślady odwilż pozaciera.



____________________
Glo.