Szara godzina

[Gloinnen]

Mammatusy powoli pęcznieją nad miastem,
od przywidzeń pod wieczór - dojrzałe i gorzkie.
Ja tu tylko tranzytem. Odejdźcie. Nie patrzcie.
Zabierzcie tę wiosnę.

Rzężą mokre ulice przedwczesną szarugą;
mit wygnańczy utracił swój termin ważności.
W gnieździe z bólu uwitym sypiałam zbyt długo,
a teraz - niedosyt.

Poszukuję i pytam, choć nikt już nie słucha.
Ciepły deszcz zmył z kamienic popioły po zimie.
Żal się uparł, by pogoń Eumenid przedłużać
w sumieniu jedynie.

Pękło czarne akwarium, rozlewa samogon;
dworzec - peron - i łoskot; ciąg dalszy - przemilczę.
Nie potrafię pozostać. Zwątpienia tak ciążą...
W noc pcha Reisefieber.



____________________
Glo.