Hologramy

[Gloinnen]

Niech ku cieśninom rozchyli obłoki
mrok uwięziony na radiolatarniach.
Jeszcze możemy się wyrwać z tej nocy,
pieścić dyszkantem
kolejne świtania.

Wyśnij, dotykaj, dopóki wystarczy
ciemnej maligny wplątanej w warkocze,
zanim na ustach stokrotnie otwartych
polegną krzyżem
półcienie piżmowe.

Bezdeń wiruje; zaczniemy tam cichnąć,
zrośnięci w jedno gorące milczenie
ziarnami soli, pierwotną modlitwą,
aż przyjdzie ranek
i już nas nie będzie.



____________________
Glo.