the last thing I say

[Gloinnen]

może już dosyć moja miła
jeszcze za mało ci śmieszności
wiesz że na twoich nędznych skrzydłach
nigdy urojeń
nie dogonisz

zawsze gdzieś w tyle
o dwa kroki

gwiazdy wabiły jak cyrkonie
na welurowej sukni nieba
sięgałaś po nie jak po swoje
dziewczyno znikąd
bezimienna

zła pasierbico
przeznaczenia

zawiodła wiara w blask mamideł
wszak bardziej boli pustka w dłoniach
gdy przeczuwały choć przez chwilę
realizacje
w stu odsłonach

a później przyszło
pożałować

spal te papiery wylej inkaust
zawróć ze ścieżki nie dla ciebie
innym szczęśliwcom los usypał
szlaki szerokie
i bezpieczne

zmienia przewrotnie
żal w groteskę

z daleka na festiwal patrzysz
królowie życia dziś się bawią
ty przymierzyłaś strojne szaty
by tym dotkliwsza
była nagość

wersy na żertwę
wydaj wiatrom

bezdeń wciąż czeka z ciszą na dnie
mowę wiązaną czas zapomnieć
koniec rozedrgań oraz szaleństw
strzaskaj symfonie
co śpią w tobie

przyjmij tę gorycz
zniknij odejdź



____________________
Glo.