Gdy nie ma właściwej optyki pozostaje chichot historii

[Gloinnen]

Jak pamiętać? Jak ukryć? Czy trzeba
dawny ból oddać w ręce kuglarza?
Chociaż jątrzy się w wątpiach ta klęska,
lepiej mówmy – że zbrodnia lub farsa.

Wycie syren, uliczne krwotoki
nic nie znaczą. To zmyślne oszustwa.
Nie poznały właściwych proporcji
kombatancka demencja i hucpa.

A gehenna aż pęka od świadectw;
dzieci w murach utkwiły, jak kule,
namaszczone śmiertelnym rozkazem
przez tak zwaną bezmyślną wierchuszkę.

Dzisiaj znów są dwie strony ulicy.
Z jednej – motłoch, co wciąż wierzy w poryw,
z drugiej – wstydem się pocą elity,
no bo przecież wypada obchodzić.

Między szopką a melodramatem,
bohaterstwo zakrawa na nonsens.
Wśród bon motów powstanie wygaśnie,
jeszcze raz – pro tempore – zdradzone.



____________________
Glo.